بی حسی اپیدورال Epidural ANESTHESIA

  جهت انجام بی حسی اپیدورال بیمار در وضعیت نشسته یا خوابیده به پهلو(Lateral Decubitus)قرار

گرفته و پوست ضدعفونی شده و سوزن (Tuohy17 or 18Gauage)از میان برآمدگی پوستی حاصل از تزریق حس بر موضعی به فضای بین مهره ای کمری تعیین شده فرو برده می شود.

روش رایج تشخیص فضای اپیدورال,روش از دست رفتن مقاومت (Loss Of Resistance)است.

در صورتی که قصد عبور کاتتر باشد,کاتتر از میان سوزن عبور داده شده و 3-2 سانتی متر در فضای اپیدورال به جلو برده می شود وپس از خروج سوزن و ثابت کردن کاتتر به پشت بیمار ,تست دوز محلول بی حسی موضعی (ml3لیدوکائین 5/1درصد با اپی نفرین یک دویست هزارم ) تزریق می شودکه اگر بعد از5-3دقیقه موجب بی حسی Saddle Area یا بی حرکتی نشد, عدم قرار گیری تصادفی کاتتر در زیر عنکبوتیه را تایید می کند.                      

فقدان تاکیکاردی نیز مطرح کننده ی عدم تزریق داخل عروقی می باشد.  سپس محلول بی حسی مورد نیاز جهت فرآیند جراحی در عرض 3-1دقیقه تزریق می شود.

عوارض بی حسی اپیدورال همانند عوارض اسپاینال می باشد علاوه بر اینکه خطر سوراخ شدن اتفاقی سخت شامه(دورا) و مسمومیت با بی حس کننده ی موضعی وجود دارد.

سوراخ شدن اتفاقی دورا:

در حین انجام اپیدورال سوراخ شدن اتفاقی سخت شامه یک خطر همیشگی و بالقوه می باشد.

ظهور CSF نشانگر ورود سوزن  به داخل فضای اسپاینال است.

در این صورت می توان به جای اپیدورال,بیمار رااسپاینال کرد و یا در یک فضای دیگر اپیدورال انجام داد.

احتمال بروز سر درد در اثر این اتفاق زیاد است.

جذب عمومی دارو در برابر تزریق سیاهرگی(جذب سیستمیک):

مقدار زیاد بی حس کننده ی موضعی که برای بیحسی اپیدورال لازم است به علاوه ی شبکه های وریدی به تعداد زیاد که در فضای اپیدورال وجود دارداحتمال افزایش جذب سیستمیک دارو را افزایش می دهد. با این وجود سطح خونی به طور نادر برای ایجاد مسمومیت کافی می باشد به ویژه هنگامی که با افزودن اپی نفرین به محلول بی حس کننده ی موضعی,جذب عروقی حداقل می شود.مسمومیت سیستمیک؛تظاهرات آن به صورت کلاپس قلب-عروقی,آپنه(ایست تنفسی),تشنج و عدم هوشیاری می باشد.

افت فشار خون(هایپو تانسیون):

هایپوتانسیون در اپیدورال مثال اسپاینال موازی با درجه وقفه سیستم عصبی سمپاتیک می باشد.به دلیل شروع کندتر بلوک سمپاتیک,افت شدید فشار خون,معمولا در بیمارانی که حجم مایعات دارند دیده نمی شود. درمان آن مانند درمان هایپوتانسیون در بی حسی نخاعی می باشد.

بی حسی نخاعی کامل(Total Spinal):

تزریق تصادفی حجم زیادی از دارو در فضای زیر عنکبوتیه باعث بروز سریع این عارضه می شود.

آسیب عصبی:

بروزحالت کرختی(Paresthesia)حین انجام این نوع بی حسی نشانگر تحریک ریشه اعصاب کمری- خاجی می باشد و نمایانگر قرار نداشتن سوزن در خط وسط است و جهت آن باید اصلاح شود.تزریق دارو در صورت وجود کرختی بدلیل احتمال آسیب عصبی ممنوع می باشد.هر چند که این عارضه خیلی نادر است اما در صورت بروز پاراستزی احتمال آن افزایش می یابد.این نوع آسیب معمولا موقتی می باشدبی حس کننده های موضعی که برای بی حسی اپیدورال استفاده می شوند:

1- کلروپروکائین(شروع اثرسریع و مدت اثر کوتاه).

2- لیدوکائین(شروع اثر و طول اثر).

3- بوپی واکائین(مارکائین) و روپی واکائین(شروع اثرکند و مدت اثر طولانی).

-اپیدورال کمری نیاز به 25-15میلی لیتر(سی سی) حجم دارد تا به سطح لازم بی حسی برای جراحی برسد.  

-سطح و مدت بی حسی می تواند به:

1- حجم و غلظت(دوز) محلول بی حس کننده موضعی.

2- وجود یا عدم وجود اپی نفرین(E.P.N )درمحلول بی حس کننده.

می تواند بستگی داشته باشد.

-به نظر می رسد که دوز بی حس کننده ها درتعیین شروع اثر‌‌‌‌ِِِ-شدت و مدت بی حسی مهم تراز نقش تغییرات حجم و تغییرات آن باشد.

- وزن، قد و سن بیمار و نیز مقدار تزریق - پخش محلول بی حسی موضعی را درفضای اپیدورال نمی تواند تحت تاثیر قرار دهد.

-برخلاف اسپاینال  وزن محلول بی حس کننده موضعی  سطح این نوع بی حسی را تحت تاثیر قرار نمی دهد.

-پوزیشن بیمار هم اهمیت کمتری دارد با این وجود پایین بدن نسبت به قسمت بالایی بی حسی شدیدتری دارد.

-انتشار دارو به سمت بالا در اپیدورال کمری خیلی آسانتر از انتشار دارو به سمت پایین است زیرا در قسمت داخل توراکس فشار منفی وجود دارد و سبب انتقال راحت تر می شود.

-علت مقاومت در پیشرفت به سمت پایین  کوچک بودن فضای اپیدورال در محل اتصال کمری- خاجی(لومبوساکرال) است.

-افزودن اپی نفرین به محلول بی حس کننده ی موضعی  باعث کاهش جذب عروقی و بنا براین غلظت موثر دارو در ریشه های اعصاب را به مدت طولانی تر حفظ می کند.